Ontdek de geschiedenis van de Moulin de Souchières!
De oorsprong van de molen
Het begon allemaal rond 1812, toen Etienne SOUCHIERE toestemming kreeg om een martellière (een structuur om irrigatiewater te verdelen) te bouwen op het kanaal van Gaffins met het oog op de oprichting van een graanmolen. Le Moulin de Souchières, genoemd naar de oprichter Etienne Souchiere, werd gebouwd in 1814 op het landgoed van Etienne, op de rechteroever van het kanaal, in Entraigues sur la Sorgue.
De opkomst van de meekrap-cultuur
In die tijd was de teelt van meekrap, een plant die werd gebruikt om rode kleurstof te maken, sterk in opkomst. Etienne Souchière, die ook meeging in de meekrapgekte, was van plan om een maalmolen toe te voegen aan zijn installatie.
Wist je dat meekraprood werd gebruikt om de uniformbroeken van Franse soldaten te verven aan het begin van de Eerste Wereldoorlog?
Op 14 mei 1818 maakte de koninklijke notaris Claude Bourdon (Bourdon… een verre voorouder van Philippe misschien ?) een inventaris op van de situatie : Souchiere Etienne, een landeigenaar uit Entraigues, had concessies verkregen (in 1812 en 1814) om het kanaal van Gaffins af te snijden om water door een speciaal kanaal te leiden dat zich op zijn eigendom bevond. Het water werd gebruikt voor irrigatie of om zijn graanmolen aan te drijven. De burgemeester van Entraigues, Dominique Pigeon, gaf Etienne toestemming voor de oprichting van zijn meekrapmolen. Van 1819 tot 1826 vermaalde Etienne dus meekrap.
De teelt en verwerking van meekrap was sterk ontwikkeld in de Vaucluse. In 1839 waren er 50 meekrapmolens in de Vaucluse. Maar net als het molenrad, draaide het rad van fortuin: meekrap, te duur, werd opgegeven ten gunste van een synthetische kleurstof. De boeren gingen daarna over op tuinbouw, wat tot op de dag van vandaag voortduurt. Tijdens je vakantie in de Molen kun je vers en lokaal verbouwde groente en fruit kopen bij onze lokale boeren op de markt !
Papier maken
Als we terugkeren naar de geschiedenis van de Moulin de Souchières, zien we dat vanaf de jaren 1870 de molens industrieel werden omgebouwd voor de papierproductie.
In de Moulin de Souchières werd pulp gemaakt voor de papierfabriek in het vlakbijgelegen gehucht Saint Albergaty aan het einde van de weg langs onze molen.
De werknemers van de molen werden hier ter plaatse naast de molen gehuisvest, in kleine huisjes die speciaal voor hen waren gebouwd. Na de oorlog van 1939-1945 werd de papierfabriek gekocht door de familie Navarre, waarna de fabriek nog ongeveer 30 jaar in bedrijf bleef.
Een van de voormalige arbeiders van de molen vertelde ons dat in de jaren 1960 de kleine huisjes naast de molen werden afgebroken. De stenen van deze huizen werden gebruikt om de muur te bouwen die nog steeds dienst doet als omheining rond de tuin voor de molen.
Een korte wandeling buiten de poort naar links brengt je naar het gehucht Saint Albergaty. Op het einde van de lange rechte weg zie je als eerste het voormalige klooster uit 1350, en de voormalige papierfabriek en de brug die door monniken is gebouwd.
Het gehucht is weer tot leven gebracht door zijn gepassioneerde bewoners, die houden van zowel de schoonheid van de omgeving als de bijzondere architectuur, een verbazingwekkende mix van renaissance en 19e-eeuwse stijlen. Het voormalig klooster, een boerderij en de voormalige fabriek zijn nu tot prachtige woningen omgebouwd, alleen de imposante schoorsteen is nog een herinnering aan de vroegere activiteit in de papierfabriek…
In Fontaine de Vaucluse kun je nog steeds een werkende papierfabriek zien, een leuk en leerzaam (en gratis) bezoek waar je alles te weten kunt komen over het traditionele papierproductieproces
Reconversie
Toen wij hier in 2001 kwamen wonen, was er helaas geen molenrad meer. Op basis van de sporen van het oude rad die we op de muren van het kanaal hebben gevonden, hebben we een nieuw molenrad laten bouwen, om de historie van de molen te laten herleven.
Hier zijn een paar foto’s van de installatie van het nieuwe rad in de zomer van 2005, omdat Lilly al een fervent klimmer was, hebben we snel een veiligheidsbarrière geplaatst voor haar en onze jongere vakantiegasten. Oh la la, wat waren we nog jong op die foto ! Onze 2 dochters Yoline en Lilly zijn nu 21 en 24, de tijd vliegt…
Het kanaal voor de molen dat het rad aandreef werd in de jaren ‘60 dichtgegooid toen de molen zijn activiteiten staakte. Een van onze plannen voor de komende jaren is om het rad weer te laten draaien, wordt vervolgd !
Ondertussen blijven we vakantiegangers van over de hele wereld verwelkomen in onze Moulin voor een unieke ervaring, we hopen jou binnenkort ook te mogen verwelkomen !